تعریف بیماری و علت آن

بیماری بطور کلی انحراف بدن از اعمال طبیعی آن تعریف گردیده است.
حال آنکه در حقیقت می‌توان گفت که برعکس، بیماری مبالغه ی بدن در انجام اعمال طبیعی و فیزیولوژیک خود می‌باشد. به این معنا در این مقاله می‌پردازیم؛
بیماری پدیده‌ای نیست که از خارج ما بر ما تحمیل شده باشد. بیماری پتانسیلی درونی است. پتانسیلی که دردرون بدن موجودات زنده وجود داشته و در حقیقت همه روزه در بدن تولید می‌گردد.
مواد جانبی حاصل از سوخت و ساز طبیعی بدن در اثر تجمع باعث اختلال در کار سلولها و سپس بافتها و اندامهای بدن می‌گردند. این اختلال بصورت علایم و نشانه‌های مختلفی بروز می‌کنند که ما نام آنرا بیماری می‌گذاریم.
در حالت طبیعی مواد زائد حاصله از سوخت و ساز توسط اندامهای مربوطه از بدن پاکسازی شده اثرات منفی یا مخرب برکار بدن به جا نمی‌گذارند. زمانی که بدن بدلیلی دچار ضعف و ناتوانی در پاکسازی و انجام اعمال حیاتی است و یا میزان مواد زائد از حد طبیعی روزمره خارج است. بدن از حالت بالانس و هوموستازی خارج شده علائم “بیماری” بروز می‌نماید. پرخوری، خستگی، سموم درونی و بیرونی، بی‌خوابی، استرس، افراط و تفریط امور زندگی، افکار نگران کننده و منفی همگی از عواملی هستند که به عدم بالانس بدن می‌انجامند. علایم مختلفی که ما بیماری می‌نامیم در حقیقت در اثر تلاش بدن برای پاکسازی بوجود میایند. تب، اسهال، سردرد، استفراغ، دردهای عضلانی که بطور عموم در اکثر بیماریهای حاد و گاها مزمن مشترک می‌باشند از این جمله‌اند. همین علائم در افرادی که از مصرف مواد اعتیاد روزمره مانند چای، قهوه، الکل، مواد مخدر، شکر و آرد سفید دست می‌کشند نیز دیده می‌شوند. علائم ذکر شده که نشانه‌های پاکسازی بدن از سموم می‌باشند پس از مدت چند روز تا چند هفته و بدون نیاز به هیچگونه دخالتی از بین رفته به همراه خود اعتیاد فیزیکی به ماده‌ی مورد نظر را نیز از بین می‌برند.
مثال‌های ساده دیگری موضوع را روشن‌تر می‌کند:
نوزاد شیرخواره‌ای که شیر بالا میاورد با چند وعده پرهیز غذایی، نوشیدن آب و افزایش میزان خواب بهبود می‌یابد.
شخصی که دچار علائمی مانند تب، لرز، آبریزش بینی، خستگی و بطور کلی علائمی است که آنرا سرماخوردگی می‌نامیم با استراحت، مصرف غذای سبک و یا اجتناب از خوردن و افزایش میزان خواب، بدون مصرف دارو و در طول زمانی کوتاه بهبود میابد.
چه چیزی به بهبود ایندو نمونه انجامیده است؟ پروسه ی سم زدایی و بازگشت بدن به بالانس و هوموستازی.
چنانکه ذکر شد، بیماری در اثر تجمع مواد زائد در بدن بوجود می‌آید. در ابتدا بدن به کمک ارگانهای پاکسازی سعی در خروج این مواد زائد دارد. اگر تجمع این مواد بیش از توانایی بدن در پاکسازی آنها باشد و یا اگر بدن به دلایلی از بالانس خارج گردیده در نتیجه قدرت پاکسازی کامل از مواد زائد را نداشته باشد، در اثر تجمع این مواد علائم مختلفی در ارگانهای مختلف بروز می‌نماید. ادامه‌ی این عمل می‌تواند در نهایت به آنرمالی‌های ساختمان سلولی و بافتی منتهی گردیده ساختمان طبیعی عضو یا اعضاء خاصی را دگرگون نماید. به مجموعه‌ی این علائم و نشانه‌ها در کنار هم نام خاصی داده شده که تعریف طب مدرن از بیماریهای مختلف را بوجود می‌آورند، مثلا آرتروز، تورم یا زخم معده، آلرژی، آسم، کولیت، سینوزیت و…
این نامها تنها به عضوی که علائم “بیماری” را بیش از همه از خود بروز داده اشاره دارد این توجه و تمرکز به یک ارگان و یا یک دستگاه دو مسئله‌ی مهم را از مد نظر دور نگه میدارد. اول اینکه به دلیل اصلی و ریشه‌ای بیماری که همانا اختلال در هوموستازی بدن می‌باشد نپرداخته و دوم اینکه بیماری را پدیده‌ای محلی و خاص یک عضو یا دستگاه خاص می‌داند و نه مربوط به کل بدن.
مثلا نام کولیت یا تورم و التهاب روده‌ی بزرگ تنها از آنچه بروز نموده صحبت می‌کند و نه از دلیل ایجاد آن درعین حال که تنها به ابتلا یک عضو بدن یعنی روده‌ی بزرگ توجه دارد و نه کل بدن و نهایتا این همه باعث می‌گردد که طریقه‌ی درمان نیز انحرافی بوده تنها به رفع نشانه‌ها در عضو مربوطه نظر داشته باشد و نه به بازگرداندن بالانس و هوموستازی کل بدن.
همه ی بیماریها در حقیقت تنها یک بیماری هستند که بصورت مجموعه‌ای از نشانه‌های مختلف دراعضاء مختلف بروز کرده‌اند. این نشانه‌ها برمبنای عمل متفاوت اعضاء متفاوت، متفاوت می‌باشند.
همه‌ی بیماریها در حقیقت ریشه در یک علت دارند: تجمع سموم. التهاب و تورم در کبد یا ریه از التهاب و تورم در معده یا روده متفاوت نیستند. آنچه که باعث تفاوت بروز نشانه‌ها می گردد تفاوت در بافت و عمل خاص هر عضو است.
مواد زائد بدن در زمانهای متفاوت دارای ترکیبات شیمیایی متفاوت می‌باشند این بدن است که تعیین می‌کند کدام ماده‌ی زائد در چه زمانی و از چه راهی باید دفع گردد و اینکه کدامیک از اعضاء بدن درگیر پاکسازی این مواد زائد گردند.
عادتهای مختلف ما همچنین بر اعضاء خاص بیش از اعضاء دیگر اثر می‌گذارند بعنوان مثال کشیدن سیگار به نظر می‌رسد که دستگاه تنفس و ریه را بیش از اعضاء دیگر تحت فشار قرار دهد. عوامل دیگر از قبیل عوامل ژنتیکی، تفاوتهای محیطی، تمایلات و عادات مختلف، استرس خاص مشاغل مختلف جسم و روح باعث می‌گردند که عضو یا اعضاء مورد نظر تأثیرات توکسمی (انباشتگی سموم) را آسانتر از خود بروز دهد.
اگر تنها به نشانه‌ها پرداخته و دلیل پیدایش بیماریها را فراموش کنیم. نتیجه همان می‌شود که امروز از نظر طب مدرن دلیل پیدایش قسمت اعظم بیماریها مجهول بوده و دلیل پیدایش بخش بزرگ دیگری بر گرده‌ی باکتریها و ویروسها گذاشته شده است. حال آنکه باور به اینکه همه‌ی بیماریها بروزهای مختلف یک ریشه‌ی اصلی یعنی التهاب بدن در اثر تجمع مواد زائد می‌باشند مارا به بررسی ریشه‌ای علل پیدایش این تجمع، ترمیم و تصحیح آن در نتیجه ریشه کن نمودن “بیماری” می‌رسناند.
علل ریشه‌ای بیماری التهاب بدن در اثر مواد زائد چنانکه ذکر گردید در اثر تغذیه‌ی غلط، روش ناسالم زندگی، پرخوری، استرس روحی و جسمی، پرداختن به مشاغل بیهوده ، تکراری و خسته کننده، داشتن روابط ناسالم با خود و دیگران و امثال اینها می‌باشد. بهوبد مسئله‌ای خود بخودی توسط بدن و درنتیجه‌ی دفع سموم اضافی و مواد زائد در حد مورد قبول بدن برای ادامه‌ی اعمال حیاتی روزمره حاصل می‌گردد و نه در اثر مصرف دارو. تنها باید با پیشه نمودن اصول اساسی سلامتی شرایط ایده‌آل را برای بدن فراهم آورد تا این وظیفه‌ی حیاتی خود را به انجام رساند.
زمانی که بپذیریم که بیماری عمدتا در نتیجه ی نحوه‌ی زندگی، تفکر و اعمال خودما بوجود میاید و نه به علل مجهول و نامعلوم و اجرام آسمانی و زمینی، به دست آورد بزرگی دست پیدا می‌کنیم چرا که مسئولیت سلامت خود را خود به عهده می‌گیریم. این پذیرش و آگاهی به ما این قدرت و توانایی را می‌بخشد که با نحوه‌ی زندگی خود سلامت خود را بیمه نموده از بیماری ها و مشکلات سلامتی آینده‌ی خود جلوگیری نمائیم.
بیمار گردیدن آسان است. در حقیقت نحوه‌ی زندگی روزمره بسیاری از ما که به نوعی تبعیت از حرکت کل جامعه‌ی بشری است ما را به سمت بیماری سوق می‌دهد.
برای بیمار شدن می‌توانیم از توجه و گوش سپردن به پیامهای بدن خودداری کنیم. می‌توانیم عادتهایی مانند کشیدن سیگار، مصرف الکل و سایر مواد تخدیر کننده یا محرک را دنبال کنیم. می‌توانیم در مشاغل خسته کننده و تکراری روزمره مان درجا بزنیم. می‌توانیم برای لقمه‌ای نان روح خود و آرزوهای خود را به راحتی در خود خفه کنیم. می‌توانیم دانه‌های حسادت، زیاده خواهی، تعصبات مختلف، ترس و نگرانی را در روح خود کاشته همه روزه به آنها سرکشی نموده و آب و کودشان دهیم و بطور کلی می‌توانیم اصول سلامتی را زیر پا گذارده با جریان همگانی تبلیغات و تعلیمات شنا کنیم و پیش برویم.
برعکس برای سلامتی اما باید آگاه بود و آگاهانه حرکت نمود و اصول و قوانین طبیعی را که ایجاد کننده و حامی سلامتی می‌باشند دنبال نمود. بیماری چنانکه ذکر گردید در اثر تجمع مواد زائد در بدنی که به دلایل مختلف قدرت پاکسازی و دفع این مواد به میزان لازمه را از دست داده بوجود می‌آید. در حقیقت زمانی که میزان مواد زائد تولید شده در بدن به نقطه‌ی اشباع رسیده از ظرفیت سیستم پاکسازی روزمره‌ی بدن فراتر می‌رود بیماری “حاد” بروز می‌کند. سپس به محض اینکه میزان این مواد به حدقابل تحمل برای بدن برسد علائم “بیماری” که در حقیقت نشانه‌های پاکسازی هستند از بین رفته بیمار احساس بهبودی می‌کند. اگر شخصی در این مدت از دارو یا سایر روشهای درمان استفاده کرده باشد این بهبود را به حساب ٱن دارو یا آن روشها می‌گذارد. حال آنکه بهبود عملی خود انگیخته و خودبخودی بوده تنها در اثر تقلیل سموم در بدن بوجود میاید. به معنایی دیگر در اکثریت قریب به اتفاق موارد بیماریهای حاد اگر به اندازه کافی صبر و تحمل نشان داده از مصرف دارو خودداری کنیم “بیماری” (پروسه‌ی سم زدایی) دوره‌ی خود را طی نموده و بدن به حالت نرمال خود باز می‌گردد.
در حقیقت درک این مسئله به ما کمک می‌کند که با از بین بردن دلایل بیماری از بروز بیماریها مزمن جلوگیری کنیم.
بیماری تلاش بدن برای دفع مواد زائد تولید شده در بدن است. به چه معنا؟ کسی که ورزش می‌کند در هنگام ورزش دارای ضربان قلب بیشتر، تنفس شدیدتر، بالاتر رفتن درجه‌ی حرارت بدن، هجوم بیشتر خون به اعضاء مختلف، ازدیاد ترشحات مختلف از جمله تعرق و نشانه‌هایی مشابه اینهاست. اینها البته تنها نشانه‌های ظاهری و قابل مشاهده برای ما هستند چرا که در هنگام ورزش و ازدیاد فعالیت بدنی در درون سلولها نیز فعل و انفعالات سلولی شدیدتری برای تولید انرژی و خروج مواد زائد تولید شده صورت می‌گیرد.
آیا ما نام این تغییرات در هنگام ورزش را بیماری می‌گذاریم؟ طبیعتا نه.
پس چگونه است که تغییرات بدن در هنگام سم زدایی شدیدتر را “بیماری” نامیده در پی “معالجه” و از بین بردن آن برمی‌آئیم.
تب، ترشحات بینی و حلق، لرز، تعرق شدید، اسهال، عطسه، سرفه، استفراغ، دردهای عضلانی، همه و همه اعمال فیزیولوژیک و طبیعی بدن در اشکال مبالغه آمیز آن هستند بطور خلاصه یعنی در اثر کوشش بیشتر و مبالغه آمیز بدن برای خروج سموم تولید شده از بدن اعمال طبیعی و فیزیولوژیک صورت مبالغه آمیز به خود می‌گیرند. حرارت بدن بالا میرود، ضربان قلب تندتر می شود، تنفس شدیدتر می‌گردد، دفع سموم از طریق مدفوع تعداد دفعات مدفوع را افزایش داده اسهال را می‌آفریند و الی آخر.
بیماری تلاش مداوم بدن برای دفع مواد زائد و سموم تولید شده در بدن است. همانگونه که سلامتی پدیده‌ای درونی و در خود ارگانیسم است بیماری نیز از درون پدیدده نشأت می‌گیرد. همانقدر که سرما و گرما دنباله‌ی هم‌اند، همانقدر که شب و روز از پی هم می‌آیند بیماری و سلامتی نیز با هم‌اند و دنبال هم. سلامتی و بیماری هر دو از پدیده‌های عادی و فیزیولوژیک بدن می‌باشند. برماست که با انتخاب روش زندگی که حامی و پشتیبان سلامتی است از جسم و روحی سالم‌تر برخوردار بوده زندگی پربار و با نشاطی را پیش ببریم.