سلام خانم دکتر زرین گرامی، شما امید بسیاری از گیاه‌خواران و وگن‌ها هستید و باید قدر شما را بسیار دانست و من قدردان شما هستم. علی هستم از تهران. نزدیک ۳۷ سال سن دارم. قصدم از مزاحمت برای شما مطرح کردن مسئله‌ای هست که چند وقتی است که با آن درگیر هستم اما به دلیل وجود کرونا و ریسک ابتلا در مراکز پزشکی و انتقال آن به خانواده‌ام ترجیح دادم به دکتر مراجع نکنم. من حدود سه چهار ماه بیشتر است که متوجه شده‌ام دچار تکرر ادرار همراه با فوریت ادرار هستم. هر چند این ضرورت ادرار همیشه یکسان نیست چه از نظر زمانی و چه از نظر فشاری که برای کنترل ادرار باید تحمل کنم. گاهی نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه بعد از گرفتن ادرار ضروت ادرار پیدا می کنم و گاهی دو ساعت و حتی گاهی بیش از سه یا چهار ساعت هم این ضرورت ادرار برایم پیش نمیاید با آنکه متوجه هستم یا احساس می‌کنم مثانه‌ام پر هست. به طور میانگین و اکثر زمان‌ها می‌تونم بگم تکرر ادرارم هر دوساعت است در صورتی که آب یا نوشیدنی مصرف کنم به یک ساعت هم می‌رسد. هنگام رانندگی شدت ضرورت ادرار بیشتر و فاصله‌ی زمانی تکرر ادرار کمترمیشه. یعنی اگر سه یا چهار ساعت از مصرف آب خوردن یا نوشیدنی‌ام گذشته باشد و قبل از خروج خانه دفع ادرار هم داشته باشم اغلب بعد از نیم ساعت رانندگی ادرارم می‌گیره و بعد از نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه تحمل فشار ناشی از فوریت ادرار برایم بسیار آزار دهنده میشه هر چند شده تا دو ساعت بعد هم بتونم ادرارم رو نگه دارم اما بسیار اذیت کننده است و در نهایت ترجیح میدهم در جایی خلوت در صورتی که پیدا کنم خودم رو خالی کنم در غیر این صورت تا خونه مجبور به تحمل هستم. احساس می‌کنم مشکلم مرتبط به پروستات و با توجه به مطالعاتی که انجام دادم فکر می‌کنم التهاب پروستات باشه. چون در زمانی که به شکل جدی متوجه مشکلم شدم زمانی بود که در بیضه‌ها احساس سنگینی پیدا کردم. همین احساس رو در کشاله ران سمت چپم احساس کردم. احساس درد خیلی خفیفی در استخوان کنار معقدم که با لگن متصل (سمت چپ) هست رو احساس کردم و تا چند روز هر کدوم از این علائم می‌تونم بگم جاشون رو با هم عوض می کردن تا این که به گمان این که دچار عفونت ادراری شدم شروع به مصرف مایعات بیشتر کردم و همینطور ورزش که این علائم سریع محو شدن بخصوص احساس سنگینی در بیضه‌هام و باقی آن نیز بسیار کم شدن.
شاید این اطلاعات برای کمک به من موثر واقع شود: از زمانی که کرونا شروع شد من خونه‌نشین شدم و شروع به دور کاری کردم و نشستن مداوم. اون اوایل کرونا استرس و اضطراب زیادی داشتم واحساس کردم همزمان هم داره از وزنم کاسته میشه و امروز به میزان بالایی از وزنم کم شده (قبلا سابقه‌ی این رو داشتم که استرس و اضطراب باعث لاغریم شود). یک ماه تا دو ماه بعد از آغاز کرونا هم تصمیم گرفتم از وجترین به وگن تبدیل بشم. اما فقط مصرف محصولات حیوانی به شکل مطلق رو قطع کردم ولی غذاهام همان غذاهای پخته سابق ماند، مثل برنج و نون…
در این مدت، از زمان پاندمی کرونا ساعت کاریم یه جورهایی بیشتر شده جدا از این که از ساعت ۹ صبح تا ۳ بعد از ظهر روی یه پروژه پشت میز به شکل دور کاری کار می کنم. تقریبا هر روز به جز پنجشنبه و جمعه ساعت پنج و نیم صبح از خواب بیدار میشم خواهرم رو به سرکارش می‌رسونم (به دلیل ریسک استفاده از وسائل عمومی به دلیل وجود ویروس) بعد برمی‌گردم خونه تقریبا نیم ساعت بعد کارم رو شروع می کنم. و دوباره بعد از ظهر با اضطراب دیر شدن ساعت سه کارم رو رها می‌کنم و میرم دنبال خواهرم برای بازگرداندنش به خانه. چیزی در حدود ۱۱ ۱۲ ساعت در روز به این دلایل من مدام در این یک سال در حال نشستن هستم در حالیکه قبلا اصلا اینجوری نبود شرایط. این وضعیت برام بسیار ناخوشایند و خسته کننده اس بخصوص این که اصلا آدم سحرخیزی نیستم و هم این که بخشی از نارضایتی‌ام از این که به بسیاری از امور شخصی خودم نمی‌رسم. در این میان علائم افسردگی را نیز در خودم می‌بینم و در هر صورت شرایط کرونا شرایط عادی برای کسی نیست. اما زمانی که متوجه این مشکلم شده‌ام سعی کردم مایعات بیشتر مصرف کنم (خوشبختانه باعث شد فوریت ادرار به نسبت قابل تحمل‌تر بشه)، صبح‌ها میوه بخورم و در ظهر و شب سالاد خیلی بیشتری مصرف کنم در کل میزان خام‌خواریم رو افزایش بدم اما هنوز مصرف غذاهای پخته‌ام مانند برنج مثل قبل زیاده و در کنار این‌ها سعی کردم یه روز در میان هم ورزش کنم. داروهایی که مصرف کردم از شیوع کرونا در این مدت بدون تجویز دکتر ویتامین د تقریبا هر روز یا یه روز در میان، داروی زینک و ویتامین ث گاهی و ویتامین ب ۱۲ هم با مطالعه مطالب سایت شما هفته‌ای یک بار…
در هر صورت احساس می‌کنم بهتر شده‌ام و گاهی هم نه و ناامیدم میشم اندکی.
قبل از شروع این مسئله در فصل گرمای تابستان می‌تونم بگم دچار یبوست خیلی خیلی شدید شدم که نیاز به فشار و زور زدن بسیار برای دفع داشتم که چند باری مجبور شدم از انگشتم برای دفع استفاده کنم (پوزش می‌خوام برای این توضیحات). هنگام رانندگی تعرق بسیار زیادی هم داشتم. شاید لازم باشه این رو هم توضیح بدم که هنگام رانندگی نسبت به رانندگی دیگرون و رعایت اصول آدم حساسی هستم و در بسیاری مواقع نسبت به رعایت نکردن دیگران عصبی میشم (که شدتش گاهی بسیار زیاد هست) و این فشار عصبی رو روی خودم احساس می‌کنم.
من نیاز به راهنمایی شما دارم و می‌خواستم بدون نظر شما و تشخیص‌تان چه می تواند باشد. واقعا برای زیاد شدن مطلب بسیار عذرخواهی می‌کنم و از شما صمیمانه تشکر می کنم.
.
.
.
پاسخ:
.
.
.
.
Share on Facebook